Vele onderzoeken en cases hebben aangetoond dat de medewerker de grootste succes (of juist faal-) factor is bij prestatie management. Organisaties zijn volledig afhankelijk van de bereidheid en het verantwoordelijkheidsbesef van medewerkers om de beoogde veranderingen en verbeteringen te realiseren. Waarom dan niet meer aandacht hiervoor?
We leven momenteel in “zwaar weer”, economisch gezien, en dit heeft zo zijn weerslag op ons werk. Organisaties zijn met thema’s bezig als “het moet makkelijker met minder” (ofwel efficiënter) en daarnaast moeten we up to date blijven (de nieuwste ontwikkelingen bijhouden). En het oog op het mens aspect wordt minder en minder.
Uit onderzoek van Accenture (2011) blijkt dat 60% van de werknemers niet tevreden is met hun werk. Het ziekteverzuim bij bedrijven is hoog, een reactieve houding is zichtbaar en de vraag naar balans werk/privé loopt op. Dat zie je terug in de populariteit van mindfulness, coaching, yoga, sport, etc. Het is belangrijk dat wij “in balans” zijn. En hiermee bedoel ik alle individuen, teams en organisaties. Door in de huidige situatie te blijven zitten, ga je je niet beter voelen en beter presteren. Wanneer wij mensen niet energiek en intrinsiek gemotiveerd zijn, is het bijna onmogelijk om succesvol te zijn. Wat maakt nou dat wij zo een reactieve houding aan (blijven) nemen in plaats van dat we met een positieve houding kijken naar ons leven en deze zelf gaan bepalen?
Bedrijven voelen de angst om tijdens deze storm ten onder te gaan en functioneren vanuit angst: ze gaan saneren, meebewegen met de klant en hun koers continue bijstellen. Goed om mee te bewegen met de klant, maar waar is hun eigen ambitie en visie gebleven waarmee ze groot zijn geworden en aan kunnen vasthouden? Het brein heeft een doel nodig. Zonder doel heb je geen koers en zul je stuurloos met de golven meebewegen.
Organisaties gaan meer gebruik maken van business intelligence, om op deze manier feitelijk – aan de hand van de cijfers – inzichtelijk te maken hoe het met de organisatie staat. Ik ben van mening dat dit tot op een dusverre hoogte van toegevoegde waarde is voor organisaties als het bijvoorbeeld gaat om de financiële zaken. Maar intussen wordt er te veel tijd besteed aan het verzamelen en analyseren van de data, waardoor er te veel en niet voor iedereen begrijpbare data verzameld en gecommuniceerd. Leidinggevenden gaan sturen op getallen en vergeten hierbij hun medewerkers en hun werk daadwerkelijk te faciliteren. Wat hebben de mensen in de organisatie echt nodig? Wat drijft de werknemer: waar is hun passie en enthousiasme? Die vraag wordt niet of nauwelijks meer gesteld? Succesvolle organisaties zorgen dat hun medewerkers succesvol zijn, want die zijn ten slotte de drijvende factor die het schip laat drijven en vooruit duwt.
Mensen van de vloer zijn de mensen die precies weten wat er gaande is met hun werk, maar naar hen wordt weinig tot niet meer naar geluisterd. Het is heel gemakkelijk om de koers van een bedrijf te veranderen. Maar let op: niets is minder waar. Luisteren naar de werkvloer biedt een bedrijf veel mogelijkheden. Het zijn deze mensen die aanlopen tegen de praktijkproblemen in het arbeidsproces. Ik wil niet afgeven op managers, maar ze zijn er te veel in aantal en weten vaak te weinig van de praktijk of praten te veel in plaats van dat ze luisteren. Praten over het werk of het daadwerkelijk uitvoeren, is een wezenlijk verschil. Communiceer van hoog tot laag én van laag tot hoog: eerlijk, authentiek en transparant voor iedereen. Maak duidelijk waar het bedrijf naar toe wilt. Luisteren, luisteren en goed communiceren. En dat laatste blijkt tegenwoordig lastig uit te voeren te zijn. Jammer! Communicatie van de individuele en organisatorische doelen is cruciaal om duidelijk te krijgen welke richting het bedrijf strategisch kiest en welke mensen willen volgen om succesvol te presteren.
Ik kijk naar organisaties als naar een mens met een lichaam en geest. Ik stel dan de vraag: “is deze organisatie FIT?” FIT©: Flexible, Improving, Together. Een FITte organisatie is een organisatie, waarbij visie, organisatie, leiders, mensen en processen op elkaar aansluiten. Hierbij zijn de harde en zachte componenten in balans, de linker en hersenhelft worden gestimuleerd. Op dit moment zijn de meeste organisaties naar mijn idee in disbalans en vertrouwen ze te veel op de harde kant. De uitdaging zit hem dus in de zachte kant.
Als we het hebben over performance management, dan moeten de harde- en zachte componenten in balans zijn om succesvol te zijn. Niet alleen sturen op output, maar het continue faciliteren van de medewerkers. Dit verschilt per persoon. Performance coaching is hierbij een belangrijke, namelijk luisteren en de mensen inzicht geven in wat ze kunnen en willen. Een cruciale competentie om organisaties FIT te krijgen is het in balans krijgen van de zachte en harde kant. Op deze manier zijn mensen bewust wat ze wel en niet kunnen en leren ze zich, via hun eigenheid en op basis van hun visie en passie, te uiten naar elkaar. Op het moment dat je volledig jezelf bent, de vrijheid en aandacht krijgt, dan ben je het meest succesvol. Ten slotte: ‘wat aandacht krijgt, groeit’. Maar dan moet datgene wel de tijd, ruimte en omgeving krijgen om te kunnen groeien. Vastzitten in procedures en regeltjes helpt daar niet bij. Reflectie zorgt ervoor dat dingen bewust gedaan worden, waardoor we weer de goede dingen op de juiste manier succesvol kunnen uitvoeren. Met andere woorden: weer terug gaan naar de basis, naar eigenheid. Coachen is ont-wikkelen. Net als een ui, laag voor laag naar de kern.
